🪁 Chłoniak U Dzieci Forum

Czy węzeł zarażony chłoniakiem może się powiększać jeszcze przy przeziębieniu? i zmniejszać jak przejdzie (tzn że z węzła uciekną komórki odczynowe a pozostaną nowotworu) ? Chłoniak Hodgkina u dzieci. Chłoniak Hodgkina jest dość rzadkim nowotworem w populacji pediatrycznej, stanowi jednak około 40% wszystkich chłoniaków występujących w dzieciństwie i jest najczęstszym nowotworem złośliwym u młodzieży. Jeśli chodzi o objawy kliniczne, to u dzieci są one takie same jak u dorosłych. Dziecięcy chłoniak nieziarniczy (NHL) może powodować wiele różnych oznak i objawów, w zależności od miejsca, w którym występuje w organizmie. Typowe objawy to: Powiększone węzły chłonne (widoczne lub odczuwalne jako guzki pod skórą) Opuchnięty brzuch (brzuch) Pełne uczucie już po mała ilość jedzenia. duszność lub kaszel. Ziarnica złośliwa (inaczej choroba lub chłoniak Hodgkina) jest nowotworem wywodzącym się z limfocytów B, charakteryzuje się występowaniem w zajętej tkance nielicznych, charakterystycznych komórek Reed-Sternberga. Stanowi około 5-7% chorób nowotworowych u dzieci. Reklama Oprócz tego omówiono rolę innych wirusów w rozwoju chłoniaka T-komórkowego: wirus Epsteina Barra, opryszczka typu 6. U pacjentów z chłoniakiem T-komórkowym wirusy znajdują się w skórze, krwi obwodowej, komórkach Langerhansa. Przeciwciała przeciwko HTVL-I wykrywa się u wielu pacjentów z grzybicą grzybiczą. Chłoniak żołądka – objawy. Choroba może przebiegać bezobjawowo nawet przez kilka lat. Objawy ze strony chłoniaka żołądka mogą być następujące: odbijanie, uczucie pełności i sytości, krwawienie z przewodu pokarmowego, nudności, wzdęcia, wymioty, biegunki, ból brzucha, nagła utrata apetytu, spadek masy ciała i pieczenie w Mononukleoza zakaźna u dzieci jest częstsza – szacuje się, że ponad 90 proc. dorosłych przechodziło ją w przeszłości. Schorzenie przypomina nieco grypę – charakteryzuje się gorączką, bólem gardła i osłabieniem organizmu. Należy pamiętać, że mononukleoza może skutkować groźnymi powikłaniami. Zwykle leczenie opiera Czy chłoniak żołądka jest równie groźny jak rak? Nie każdy nowotwór żołądka to rak. Oprócz raka w żołądku może dojść do niekontrolowanego rozrostu tkanki limfatycznej - w ten sposób powstają chłoniaki. Pierwotne chłoniaki żołądka są rzadkie i stanowią zaledwie 2% wszystkich chłoniaków i około 6% nowotworów żołądka. Guz rozwija się najczęściej u dziewcząt pod koniec pierwszej dekady życia. Nowotwory złośliwe oka to nowotwory rosnące w obrębie gałki ocznej, oczodołu i sąsiednich struktur. W obrębie każdej części oka mogą się rozwinąć zarówno nowotwory pierwotne, czyli rosnące od początku w obrębie oka, jak i nowotwory wtórne, czyli W przypadku chłoniaków o agresywnym przebiegu całkowitą remisję choroby udaje się osiągnąć u ponad 60% pacjentów. Do chłoniaków rozwijających się powoli należą przewlekła białaczka limfocytowa oraz chłoniak grudkowy. Początkowo choroba przebiega bezobjawowo i często może zostać wykryta przypadkowo np. podczas rutynowych zlewne nocne poty. gorączka bez uchwytnej przyczyny powyżej 38oC, trwająca co najmniej 2 tygodnie. niezamierzona utrata masy ciała powyżej 10% w przeciągu nie więcej niż 6 miesięcy. zmęczenie. brak apetytu. niedokrwistość. infekcje, częste przeziębienia i zakażenia, które trudno poddają się leczeniu i nawracają. Chłoniak limfoblastyczny B-komórkowy. Chłoniak limfoblastyczny B-komórkowy w przeważającej części pojawia się u ludzi młodych przed ukończeniem 18 roku życia. Może występować w postaci chłoniakowej – z zajęciem węzłów chłonnych, oraz białaczkowej - wówczas zajęty jest szpik i krew obwodowa. Q6FTd. Od roku mam powiększone 2 węzły podżuchwowe. Małe do 1 cm, niezbyt miękkie. Lekarka twierdzi, że nie są powiększone, a obok tych większych wyczuwam kilka mniejszych węzełków. Ale najbardziej martwią mnie dwa zgrubienia, takie po 4 mm nad obojczykiem, blisko siebie, ale chyba nie są zrośnięte. Takie niezbyt twarde, niezbyt miękkie, nieprzesuwalne. Ciągle je dotykam i naciągam. Czy od tego mogły się powiększyć? Te nadobojczykowe znalazłam z dwa miesiące temu, więc nie wiem odkąd je mam. Badały mnie dwie lekarki i stwierdziły, że nie mam powiększonych węzłów chłonnych, że mogły być kiedyś powiększone, ale teraz są prawidłowe. Ale ja nadal się martwię. Nie mogę spać, tyle się naczytałam o tych chłoniakach. KOBIETA ponad rok temu Przerost prostaty a rak Witam serdecznie! W ocenie węzłów chłonnych istotne jest badanie lekarskie. To co sami wyczuwamy nie zawsze musi oznaczać, że są to powiększone węzły chłonne - a np. kość, mięsień itp. Czasami węzły chłonne fizjologicznie wyczuwa się bez związku z ich powiększeniem zwłaszcza u osób szczupłych - przecież naturalnie mają do kilku milimetrów średnicy. Myślę, że powinna Pani zaufać lekarzowi, który Panią badał. Oczywiście, jeżeli zauważy Pani coś niepokojącego zawsze warto ponownie skonsultować się z lekarzem. Pozdrawiam serdecznie 0 Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Co oznacza powiększenie się węzłów chłonnych po pachą u osoby z dobrymi wynikami morfologi krwi? – odpowiada Lek. Tomasz Stawski Powiększone węzły chłonne podżuchwowe i po lewej stronie nadobojczykowy – odpowiada Dr Jolanta Nagadowska Powiększone węzły chłonne - czy to objaw białaczki lub ziarnicy? – odpowiada Lek. Agnieszka Barchnicka Jak szybko powiększają się węzły chłonne szyi i obojczykowe? – odpowiada Lekarz chorób wewnętrznych Łukasz Wroński Powiększone węzły chłonne z lewej strony szyi – odpowiada Lek. Magdalena Pikul Czy węzły chłonne mogą być powiększone nieustannie? – odpowiada Lek. Radosław Kalisz Na co wskazuje opis USG u 36-latki? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska Czy ja mogę mieć chłoniaka? – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski Czy możliwe jest, aby zmiana ta była manifestacją chłoniaka? – odpowiada Pawe Żmuda-Trzebiatowski Czy w tym miejscu znajduje się węzeł chłonny nadobojczykowy? – odpowiada Lek. Paweł Szadkowski artykuły Chłoniak grudkowy należy do grupy chłoniaków nieziarniczych o niskim stopniu złośliwości. Zwykle przez długi czas nie daje żadnych objawów. Co może świadczyć o rozwoju chłoniaka grudkowego? Jak stawia się diagnozę i jak przebiega leczenie? Jakie są rokowania? Chłoniak grudkowy należy do grupy chłoniaków nieziarniczych o niskim stopniu złośliwości. Spis treści Chłoniak grudkowy: częstość występowania Chłoniak grudkowy: patogeneza Chłoniak grudkowy: objawy Chłoniak grudkowy: diagnostyka i rozpoznanie Chłoniak grudkowy: stopień zaawansowania Międzynarodowy indeks prognostyczny chłoniaka grudkowego Chłoniak grudkowy: różnicowanie Chłoniak grudkowy: leczenie i jego skutki uboczne Chłoniak grudkowy: wznowa Chłoniak grudkowy: rokowania Chłoniak grudkowy (ang. follicular lymphoma, FL) jest dobrze zróżnicowanym nowotworem należącym do grupy chłoniaków nieziarniczych, inaczej nazywanych niehodgkinowskimi (ang. Non-Hodgkin Lymphoma). Czynniki ryzyka zachorowania na chłoniaka grudkowego nie zostały do tej pory poznane. Wywodzi się z limfocytów B, które są częścią składową układu chłonnego, tworzą ośrodki rozmnażania grudek chłonnych. Liczne, niekontrolowane podziały komórek nowotworowych w węzłach chłonnych prowadzą do powstawania guzów, których stwierdzenie przez pacjenta jest często pierwszym objawem choroby i przyczyną udania się do lekarza pierwszego kontaktu. Tkanka chłonna znajduje się w całym organizmie, dlatego nie ma typowego miejsca występowania chłoniaka grudkowego, najczęściej jednak obserwuje się jego rozwój w węzłach chłonnych szyi, pach oraz pachwin. Chłoniak grudkowy jest nowotworem o niskim stopniu złośliwości, cechuje się zazwyczaj powolnym wzrostem i dobrym rokowaniem, w literaturze opisywane są samoistne remisje choroby. Cechą charakterystyczną tego nowotworu jest długotrwały, bezobjawowy przebieg. Z tego powodu w większości przypadków choroba jest uogólniona w chwili rozpoznania, a zajęcie szpiku kostnego występuje u około 60% pacjentów. Chłoniak grudkowy: częstość występowania Chłoniak grudkowy jest nowotworem, który stanowi około 20% wszystkich chłoniaków oraz około 70% chłoniaków łagodnych, o małej dynamice rozwoju, postępujących powolnie (tzw. chłoniaki indolentne). Pod względem częstości występowania, w Europie jest drugim najczęściej opisywanym chłoniakiem, zaraz po chłoniaku rozlanym z dużych komórek B (DLBCL, Diffuse Large B-cell Lymphoma). Nieznacznie częściej rozpoznawany jest u kobiet niż u mężczyzn. Prawie zawsze występuje w dorosłych, najczęściej obserwowany jest u osób w średnim i starszym wieku, średnia wieku to 55-60 rok życia. Chłoniak grudkowy: patogeneza Chłoniak grudkowy jest nowotworem wywodzącym się ze zmienionych limfocytów B, które znajdują się w ośrodkach rozmnażania grudek chłonnych. U większości chorych za rozwój choroby odpowiedzialna jest zmiana cytogenetyczna, a dokładniej translokacja t(14,18), w wyniku której część chromosomu 18 przeniesiona została na chromosom 14. W efekcie dochodzi do powstawania w nadmiernej ilości białka antyapoptotycznego BCL2, czego skutkiem jest zahamowanie zaprogramowanej, fizjologicznej śmierci komórek i ich patologiczny, niekontrolowany rozrost. Należy zaznaczyć, że translokacja t(14,18) może występować u niektórych osób fizjologicznie i samo jej wykrycie nie stanowi podstawy do rozpoznania chłoniaka grudkowego, ani włączenia specjalistycznego leczenia. Chłoniak grudkowy: objawy Do objawów często występujących w przebiegu chłoniaka należą: limfadenopatia Powiększenie węzłów chłonnych szyi, pach jest najczęstszym objawem choroby nowotworowej układu chłonnego; powiększone węzły mają średnicę powyżej 2 cm i wyczuwane są przez pacjenta jako bezbolesne podskórne guzki lub pakiety guzków, nad którymi skóra nie jest zaczerwieniona, ani zmieniona zapalnie, nie ma przetok. Węzły chłonne są przesuwalne względem skóry. Sytuacja zmienia się, gdy powiększone są węzły chłonne położone głębiej, których nie ma możliwości zbadania przez powłoki skórne. Mogą one powodować ucisk innych narządów i powodować kaszel, uczucie duszności, ból brzucha, ból pleców czy ból w klatce piersiowej, a nawet trudności w oddychaniu. Zajęte przez proces nowotworowy mogą być także inne narządy układu limfatycznego, jak śledziona, migdałki, zdecydowanie rzadziej narządy pozalimfatyczne jak przewód pokarmowy czy skóra. zlewne nocne poty gorączka bez uchwytnej przyczyny powyżej 38oC, trwająca co najmniej 2 tygodnie niezamierzona utrata masy ciała powyżej 10% w przeciągu nie więcej niż 6 miesięcy zmęczenie brak apetytu niedokrwistość infekcje, częste przeziębienia i zakażenia, które trudno poddają się leczeniu i nawracają krwawienia, wybroczyny, zmiany na skórze spowodowane są zmniejszoną ilością płytek krwi; często pojawiają się krwawienia z dziąseł i krwawienie z nosa oraz zwiększona predyspozycja do tworzenia się zasinień splenomegalia, czyli powiększenie śledziony Chłoniak grudkowy: diagnostyka i rozpoznanie Na podejrzenie chłoniaka grudkowego lekarza mogą nakierować objawy przedmiotowe zgłaszane przez pacjenta. Do rozpoznania choroby niezbędne jest wykonanie specjalistycznych badań obrazowych i laboratoryjnych, jednak ostateczną diagnozę postawić można jedynie na podstawie badania histopatologicznego i immunohistochemicznego węzła chłonnego. Cały węzeł chłonny pobierany jest do badania w warunkach szpitalnych, w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym, a następnie transportowany do laboratorium i oceniany przez lekarza specjalistę patomorfologa pod mikroskopem. Należy pamiętać, że nie należy ustalać rozpoznania na podstawie obrazu z BAC (biopsja aspiracyjna cienkoigłowa) węzła chłonnego, ponieważ nie umożliwia ona oceny struktury tkankowej nowotworu. Jest to dopuszczalne jedynie wyjątkowych sytuacjach, w których zmiany chorobowe znajdują się w nietypowej lokalizacji i pobranie ich w całości do badania nie jest możliwe. Dodatkowo należy wtedy wykonać badania cytogenetyczne, badania immunofenotypowe, a także badanie fluorescencyjnej hybrydyzacji in situ (FISH, fluorescent in situ hybridization) aby ocenić, czy występuje typowa translokacja t(14,18). Na podstawie rodzaju i ilości komórek, z których zbudowany jest węzeł chłonny, lekarz rozpoznaje chłoniaka grudkowego i klasyfikuje według stopnia zaawansowania histopatologicznego: 1, 2, 3A lub 3B. U każdego pacjenta, u którego rozpoznano chorobę należy wykonać między innymi: mielogram i trepanobiopsję szpiku, aby potwierdzić lub wykluczyć rozsiew nowotworu do szpiku kostnego morfologię krwi obwodowej z rozmazem badania biochemiczne wydolności wątroby i nerek badania aktywności dehydrogenazy mleczanowej (LDH, lactate dehydrogenase) stężenia beta2-mikroglobuliny, proteinogram oraz wiele innych badań laboratoryjnych i obrazowych. Dopiero po dokonaniu pełnej diagnostyki i określeniu stanu zdrowia pacjenta możliwe jest włączenie specjalistycznego leczenia. Chłoniak grudkowy: stopień zaawansowania Po badaniu histopatologicznym węzła chłonnego i zdiagnozowaniu chłoniaka grudkowego, lekarz musi określić stopień zaawansowania choroby nowotworowej (ang. staging). Jest to niezbędne do ustalenia dalszego planu leczenia pacjenta. Systemem który umożliwia lekarzowi ocenę stopnia rozprzestrzenienia się chłoniaka grudkowego jest międzynarodowa klasyfikacja wg. Ann Arbor. Oceniamy w niej ilość zajętych grup węzłów chłonnych oraz innych narządów układu chłonnego, ich stosunek względem przepony, zajęcie szpiku kostnego, a także zajęcie odległych narządów. Dodatkowym parametrem branym pod uwagę podczas ustalania stopnia zaawansowania choroby jest występowanie objawów ogólnych choroby, takich jak nocne zlewne poty, gorączka powyżej 38oC bez uchwytnej przyczyny trwająca powyżej 2 tygodni, a także utrata masy ciała o 10% w czasie nie dłuższym niż 6 miesięcy. Gdy lekarz stwierdza obecność powyższych objawów, do cyfr rzymskich określających zaawansowanie choroby od I do IV dodaje literę "B", jeżeli objawy ogólne nie występują, dodaje literę "A". Literą "E" w klasyfikacji Ann Arbour oznacza się chłoniaka grudkowego, który ma lokalizację pozawęzłową, czyli zajmuje narząd lub tkanki inne niż węzły chłonne (ang. extranodal). Literę "S" dodaje się, gdy proces nowotworowy obejmuje śledzionę. Stadium zaawansowania choroby Charakterystyka I Zajęcie tylko jednej grupy węzłów chłonnych lub ograniczone zajęcie pojedynczego narządu lub miejsca pozalimfatycznego (I E) II Zajęcie dwóch lub więcej grup węzłów chłonnych tylko po jednej stronie przepony lub zlokalizowane zajęcie miejsca pozalimfatycznego z objęciem jednej lub więcej okolic węzłów chłonnych (II E) III Zajęcie węzłów chłonnych po obu stronach przepony, może towarzyszyć zajęcie miejsca pozalimfatycznego (III E) IV Rozlane lub rozsiane zajęcie jednego lub więcej narządów pozalimfatycznych A Objawy ogólne nie występują B Objawy ogólne występują S Zajęcie procesem nowotworowym śledziony Międzynarodowy indeks prognostyczny chłoniaka grudkowego Do oceny rokowania u chorych na chłoniaka grudkowego służy międzynarodowy wskaźnik prognostyczny chłoniaka grudkowego (ang. Follicular Lymphoma-specific International Prognostic Index, FLIPI). Na podstawie poniższych 5 parametrów możliwe jest określenie ryzyka progresji choroby po skończonym leczeniu oraz dostosowanie ilości wizyt kontrolnych u lekarza prowadzącego 1 → prognoza przeżycia całkowitego zajęcie więcej niż 4 lokalizacji węzłowych wiek pacjenta powyżej 60 lat podwyższona aktywność dehydrogenazy mleczanowej (LDH) choroba w stadium III lub IV zaawansowania klinicznego według Ann Arbor stężenie hemoglobiny poniżej 12 g/dl RYZYKO Liczba czynników Chorzy 5-letnie przeżycie całkowite 10-letnie przeżycie całkowite Niskie 0-1 36% 91% 71% Pośrednie 2 37% 78% 51% Wysokie >=3 27% 53% 36% FLIPI 2 → prognoza przeżycia wolnego od progresji węzły chłonne powyżej 6 cm wielkości zajęcie szpiku kostnego wiek pacjenta powyżej 60 lat beta2-mikroglobulina powyżej górnej granicy normy stężenie hemoglobiny poniżej 12 g/dl RYZYKO Liczba czynników Chorzy 5-letnie przeżycie całkowite 10-letnie przeżycie całkowite Niskie 0-1 20% 91% 80% Pośrednie 2 53% 69% 51% Wysokie >=3 27% 51% 19% Chłoniak grudkowy: różnicowanie Chłoniaka grudkowego należy różnicować z innymi chorobami nowotworowymi układu limfatycznego, zwłaszcza z pozostałymi chłoniakami nieziarniczymi z małych limfocytów B. Szczególną uwagę trzeba zwrócić na: przewlekłą białaczkę limfocytową (CLL, chronic lymphocytic leukemia) chłoniaka z komórek płaszcza (MCL, mantle cell lymphoma) śledzionowego chłoniaka strefy brzeżnej (SMZL, plenic B-cell marginal zone lymphoma) chłoniaka limfoplazmocytowego (LPL, lymphoplasmacytic lymphoma) Przed postawieniem ostatecznej diagnozy należy wykluczyć powyższe choroby rozrostowe, ponieważ charakteryzują się występowaniem podobnych objawów klinicznych. Bez badania histopatologicznego tkanki zmienionej chorobowo i badania immunohistochemicznego nie należy rozpoznawać chłoniaka grudkowego. Chłoniak grudkowy: leczenie i jego skutki uboczne Leczenie chłoniaka grudkowego powinno być dostosowane indywidualnie do każdego pacjenta, w zależności od klasyfikacji histopatologicznej chłoniaka, stopnia zaawansowania klinicznego choroby, wieku chorego, jego stanu zdrowia oraz występowania chorób towarzyszących. Odbywa się ono najczęściej w wyspecjalizowanych ośrodkach, gdzie lekarze specjaliści dobierają chorym odpowiednie schematy leczenia. Do głównych celów terapii należą: zahamowanie wzrostu nowych komórek nowotworowych zniszczenie komórek nowotworowych leczenie objawów choroby poprawa jakości życia pacjenta Metody leczenia chłoniaka grudkowego OBSERWACJA Pacjent u którego zdiagnozowano nowotwór o niewielkiej masie, ale u którego nie występują jeszcze objawy chorobowe, jak ból, gorączka, utraty masy ciała czy nocne zlewne poty, często poddawany jest uważnej obserwacji, bez stosowania jakiegokolwiek leczenia. Chorzy są pod stałą opieką lekarzy, a specjalistyczna terapia włączana jest dopiero po pojawieniu się pierwszych objawów choroby lub ich postępowaniu. Cały proces jedynie monitorowania pacjenta może trwać nawet 10 lat. Zaobserwowano przypadki (5-25% chorych) samoistnej regresji chłoniaka grudkowego o niskim stopniu zaawansowania i niewielkiej masie nowotworu. Do działań niepożądanych tej metody leczenia należy narastający stres pacjenta związany z brakiem podawania leków i postawą wyczekującą. Bardzo ważna jest rozmowa lekarza z pacjentem, podczas której chory ma czas i okazję zadać wszelkie nurtujące go pytania odnośnie choroby i terapii. RADIOTERAPIA Radioterapia to metoda leczenia polegająca na hamowaniu wzrostu i zniszczeniu komórek nowotworowych przy wykorzystaniu promieniowania. W terapii chłoniaka grudkowego najczęściej stosowana jest radykalna teleradioterapia obszarów pierwotnie zajętych. Jest to technika, w której wiązka promieniowania generowana jest przez specjalne urządzenie umieszczone w pewnej odległości od tkanek i kierowana na obszar ciała, w którym znajduje się nowotwór. Nowoczesne urządzenia umożliwiają precyzyjne skierowanie wiązki promieni na miejsce zmienione chorobowo, co pozwala na ochronę zdrowych tkanek sąsiadujących. Do działań niepożądanych tej terapii należą objawy związane z napromienianiem narządów objętych procesem rozrostowym lub z nimi sąsiadujących, których nie ma możliwości przed promieniowaniem ochronić. Skóra może stać się sucha, wiotka i bardziej napigmentowana, a na jej powierzchni często pojawiają się teleangiektazje, czyli pajączki naczyniowe. Do bardzo rzadkich powikłań leczenia należy wystąpienie wtórnego nowotworu w tkankach, które uległy napromieniowaniu. Należy o tym pamiętać decydując się na tę metodę leczenia. CHEMIOTERAPIA Chemioterapia to metoda lecznicza polegająca na podawaniu chorym specjalistycznych leków, tzw. cytostatyków, mających za zadanie zniszczenie, zahamowanie wzrostu oraz blokowanie podziałów komórek nowotworowych. Leki podawane są drogą dożylną, doustną lub dokanałową, w przypadku gdy doszło do rozsiewu nowotworu do ośrodkowego układu nerwowego i wymagane jest podanie chemioterapii do płynu mózgowo-rdzeniowego. Lekarz specjalista decyduje o drodze podania, rodzaju i schematu chemioterapii, jakiej poddany będzie pacjent. Terapią wielolekową nazywa się schemat leczenia, w którym wykorzystywane jest kilka chemioterapeutyków jednocześnie. Do działań niepożądanych chemioterapii należą między innymi niedokrwistość, złe samopoczucie, bóle głowy, nudności i wymioty, gorączka, objawy grypopodobne, owrzodzenia jamy ustnej i gardła, przejściowe osłabienie lub utrata włosów, zmiany skórne, biegunki, zaparcia, zaburzenia cyklu miesiączkowego, a także problemy z oddawaniem moczu, a nawet zmiana jego koloru. Wystąpienie działań niepożądanych oraz ich intensywność zależy indywidualnie od organizmu każdego pacjenta, zastosowanej terapii i schematu leczenia, skojarzenia leków. Skutki uboczne częściej pojawiają się podczas terapii wielolekowej niż monoterapii. GŁÓWNE SCHEMATY LECZENIA CHŁONIAKA GRUDKOWEGO Schematy leczenia z wykorzystaniem kilku chemioterapeutyków ustalane są w zależności od zaawansowania klinicznego nowotworu według klasyfikacji Ann Arbor i wskaźnika rokowniczego FLIPI. Terapia składa się najczęściej z 2-4 lub 6-8 cykli chemioterapii podawanych co 3-4 tygodni. CVP (cyklofosfamid, winkrystyna, prednizon) R-CVP (rytuksymab, cyklofosfamid, winkrystyna, prednizon) CHVP (cyklofosfamid, doksorubicyna, winkrystyna, prednizon) R-CVP (rytuksymab, cyklofosfamid, doksorubicyna, winkrystyna, prednizon) IMMUNOTERAPIA Radioimmunoterapia, czyli leczenie za pomocą przeciwciała monoklonalnego, do którego dołączona jest substancja promieniotwórcza. Jest to specjalistyczny lek, który po rozpoznaniu antygenów znajdujących się na komórkach nowotworowych, uwalnia substancję promieniotwórczą i w ten sposób niszczy komórki zmienione nowotworowo. Przeciwciałami stosowanymi w terapii chłoniaka grudkowego są rytuksymab, a także przeciwciała znakowane promieniotwórczym radioizotopem jak 90Y- ibrytumomab tiuksetanu i jodek sodu 131 tositumomab. LECZENIE OPERACYJNE Nowotwory układu limfatycznego rzadko obejmują jedną okolicę ciała, więc leczenie operacyjne zdarza się w wyjątkowych sytuacjach, nie jest to typowa metoda leczenia chłoniaków, a guzów litych. PRZESZCZEPIENIE KOMÓREK MACIERZYSTYCH Przeszczepienie komórek macierzystych jest metodą leczenia obarczoną występowaniem wielu działań niepożądanych i z tego powodu nie jest stosowana rutynowo. Polega na pobraniu własnych komórek macierzystych pacjenta (autoprzeszczep, przeszczep autogeniczny) lub od specjalnie dobranego dawcy (alloprzeszczep, przeszczep allogeniczny) i wszczepieniu ich z powrotem po zakończeniu wysokodawkowej chemioterapii, która ma za zadanie zniszczyć komórki nowotworowe. Komórki macierzyste wprowadza się do organizmu pacjenta poprzez wlew dożylny. OBSERWACJA PO LECZENIU Chory, który przebył leczenie chłoniaka grudkowego powinien pozostawać z prowadzącym lekarzem hematologiem w stałym kontakcie i zgłaszać się na wyznaczane wizyty kontrolne. Badanie podmiotowe i przedmiotowe pacjenta oraz badania laboratoryjne, powinny być wykonywane przez pierwsze 5 lat po ukończeniu terapii co 3-6 miesięcy, a następnie co 1 rok, lub częściej kiedy lekarz prowadzący pacjenta uzna to za konieczne. Badania obrazowe, jak tomografia komputerowa, nie powinny być wykonywane przy każdej wizycie lekarskiej ze względu na duże dawki szkodliwego promieniowania rentgenowskiego. Wystarczy, gdy będą zlecane co 6 miesięcy przez pierwsze 2 lata, a następnie raz do roku. Częste kontrole lekarskie i dokładna diagnostyka chorych umożliwiają w szybkim czasie wykrycie nawrotu choroby i ponowne włączenie leczenia. Chłoniak grudkowy: wznowa Choroba nawrotowa oznacza ponowne pojawienie się komórek nowotworowych w organizmie pacjenta. Aby określić, czy chłoniak grudkowy przekształcił się w formę agresywną, należy ponownie pobrać węzeł chłonny do badania histopatologicznego. Schemat leczenia pacjenta z nawrotem choroby nowotworowej zależy w dużej mierze od jego stanu zdrowia oraz skuteczności stosowanych wcześniej metod leczenia. W terapii choroby nawrotowej stosuje się najczęściej immunochemioterapię, rytuksymab w monoterapii oraz chemioterapię wysokodawkową wraz z przeszczepianiem własnych komórek macierzystych pacjenta. Należy pamiętać o wykonywaniu badań obrazowych w trakcie leczenia oraz oceny odpowiedzi na leczenie przy pomocy tomografii komputerowej (TK) rezonansu magnetycznego (MRI) lub pozytonowej tomografii emisyjnej (PET, positron emission tomography). Badanie PET to specjalistyczna technika obrazowania wykorzystująca promieniowanie wytwarzane w tkankach pacjenta zmienionych chorobowo, po wcześniejszym podaniu mu dożylnie radiofarmaceutyku. Najczęściej jest to 18F fluorodeoksyglukoza (FDG), która zawiera promieniotwórczy izotop fluoru. W związku z tym, że metabolizm znakowanej glukozy w tkankach nowotworowych jest identyczny jak zwykłej glukozy i dużo intensywniejszy niż w zdrowych tkankach, można z dużą dokładnością zlokalizować obszary w organizmie chorego, w których toczy się proces nowotworowy. Chłoniak grudkowy: rokowania Chłoniak grudkowy jest nowotworem układu chłonnego postępującym powoli, o małej złośliwości i zazwyczaj dobrym rokowaniu. Jego cechą charakterystyczną jest wieloletni przebieg, chory może przeżyć około 10 lat bez leczenia, gdy chłoniak nie powoduje żadnych objawów i zostanie zdiagnozowany we wczesnym stadium zaawansowania klinicznego. U 15% chorych do progresji choroby dochodzi bardzo szybko, od rozpoznania nowotworu do zgonu mijają jedynie około 2 lata. Do oceny rokowania u chorych na chłoniaka grudkowego służy międzynarodowy wskaźnik prognostyczny chłoniaka grudkowego FLIPI1 oraz FLIPI2, które zostały omówione dokładniej powyżej. Chłoniaki to nowotwory złośliwe węzłów chłonnych. Są jednym z częstszych nowotworów u dzieci. Węzły zrastają się ze sobą tworząc duży guz. Chłoniaki to choroba nowotworowa białych ciałek krwi (limfocytów). Są one jednym z najważniejszych elementów naszego układu odpornościowego. Przemieszczają się we krwi i węzłach chłonnych i mają za zadanie chronić ludzi przed chorobami. Czasem jednak limfocyty, zamiast obrońcami, stają się agresorami. Wystarczy, ze w jednej z tych komórek nastąpi przemiana i powstanie patologiczny klon komórkowy, który rozrasta się, niszczy prawidłowe tkanki, powoduje zaburzenia immunologiczne i metaboliczne. Według Światowej Organizacji Zdrowia liczba zachorowań na chłoniaki wzrasta o około 4-5 % rocznie. Chłoniaki dzielimy na chłoniaki Hodgkina (ziarnicę złośliwą) i chłoniaki nieziarnicze (ang. non-Hodgkin lymphoma, NHL). W Polsce odnotowuje się co roku około 1000 nowych zachorowań na ziarnicę złośliwą i około 6000 na chłoniaki nieziarnicze. Ryzyko zachorowania na te drugie rośnie wraz z wiekiem, osiągając szczyt między 70. a 80. rokiem życia. Z kolei ziarnica złośliwa atakuje najczęściej około 20-30 roku życia i po przekroczeniu u dzieci Chłoniaki Hodgkina i inne chłoniaki atakujące dzieci mogą być dziś z powodzeniem leczone. Jedynym warunkiem jest wczesne rozpoznanie i rozpoczęcie terapii. Rodziców powinno zaalarmować: powiększenie węzłów chłonnych na szyi, poranne wymioty, ból głowy, ponad 14 dni gorączki, zaparcia, uporczywy kaszel, guzowate obrzmienia tkanek i narządów, bóle kostne oraz złamania kości na wskutek lekkiego urazu. Monika K Witam chcialbym sie dowiedziec czy chorujac na ziarnice zlosliwa juz dziesiaty rok, przysluguje [renta] wybralem 6 seri chemioterapi i 28 na odpis * ~mily U mojej kuzynki stwierdzono choniaka burkita jest po zakończonej chemioterapi ale ma strasznie złe wyniki i jest bardzo słaba guza miała na szyi był bardzo duży po chemi się zwapnił nie ma go ale bardzo się martwię dziewczyna ma 23 lata czy jest szansa na wyleczenie? ~iza Czy jak sie ma chlonniaka to czy wszystkie wezly sa powiekszone? ~Agusia:-(

chłoniak u dzieci forum